Zeer uitgesproken, klassiek druivenras. Erg kieskeurig wat betreft z’n omgeving. De Rieslingdruif gedijt het best in een koel klimaat waar de druiven langzaam en laat rijpen. Rieslingwijnen onderscheiden zich door hun aromatische karakter, hun hoge zuren en hun finesse. Ook weerspiegelen ze – net als de rode Pinot Noir – in hoge mate nuances in bodemsamenstelling en klimaat. Trefwoorden: finesse, een mineralige toets en complexiteit.
Rieslings kunnen strak droog of weelderig zoet zijn en zijn meestal gebaat bij een paar jaar rijping. Pas dan ontplooien ze hun aroma ten volle. Typerend voor gerijpte Riesling is een beschaafde petroleumtoon (goût de pétrole). Edelzoete Riesling kan over het algemeen decennia lang op fles bewaard worden.
De Riesling is onlosmakelijk verbonden met Duitsland, met voor op gebieden als Moezel, Rheingau en Pfalz. Wijnen met een zoetje? Steeds minder. De trend in Duitsland is richting droog, met hooguit wat restsuiker om de zuren in evenwicht te houden. Voor een noordelijk gebied als de Moezel geldt dat meer dan voor een zuidelijk zoals de Pfalz. Een typisch Duitse specialiteit is riesling in mousserende vorm, Rieslingsekt.
Een ander Rieslingbolwerk is de Elzas met zijn sterk Duits geïnspireerde wijnbouwtraditie. Ook daar kan de hoeveelheid restsuiker behoorlijk variëren. De Rheinriesling doet het ondanks zijn naam voortreffelijk langs de Donau in Oostenrijk, met name in gebieden als Wachau en Kamptal. De stijl van de wijnen is echter wel duidelijk anders dan in Duitsland. Droog en stevig is hier de regel.
Ook in Noord-Amerika is Riesling te vinden. In Californië is dat onder de benaming Johannisberg Riesling en in verschillende gradaties van zoetheid. In het Canadese Ontario produceert Riesling voortreffelijke icewine. Eveneens het proberen meer dan waard zijn de Rieslings uit de koele delen van Zuid-Australië.
